ಭಯ ಬೇಡವೋ ಗುರುವೇ ಬೇಡುವೆನು ನಿನ್ನಭಯ ನೀಡಿ ಪೊರೆಯೋ ದೊರೆಯೇ
ಮನದ ಮೂಲೆಯಲಿ ಮಡುಗಟ್ಟಿದ ಮನದ ನೋವಿಗೆ ಕೊನೆ ನೀಡೋ ಪ್ರಭುವೇ|
ಆತಂಕದ ಗಳಿಗೆಯ ಸೃಷ್ಠಿಸಿ ಬಕುತಿಯಲಿ ಬಜಿಸುವುದೆಂತೋ ನಾ ಕಾಣೆನೋ
ನಿನ್ನ ನೆನೆಯದಿರೆ ಬದುಕಿಲ್ಲವೆಂಬುದು ನಾ ಕಂಡ ಸತ್ಯ ನನ್ನ ದೊರೆಯೇ|
ಜೀವದಾ ಭಯವದು ತೋರಿತೆನಗೆ ಎನ್ನ ಅಂತರಾಳದ ಭಾವದಾ ಕೊರತೆಯನು
ಉಳುವಿಗಾಗಿ ಹಾತೊರೆದು ಬೇಡುವುದು ಬರೀ ಮಾತಿನಲಿ ಭಕುತಿ ತೋರುತಿಹೆನೋ|
ಎಲ್ಲಾ ನಿನ್ನ ಪಾದಕರ್ಪಿಸಿ ಮೌನದಲಿ ಬೇಡಿದೊಡೆ ಭಯ ನಿಲ್ಲಲಿಲ್ಲಾ ಗುರುವೇ
ಅದು ಎನ್ನ ಹುಸಿ ಬಕುತಿಯ ಪರಿಯು ಎನ್ನ ಮನ ತಿಳಿ ಹೇಳಿತೆನಗೆ ಪ್ರಭುವೇ|
ಎಲ್ಲೆಡೆ ನೀನಿರುವೆ ಎಮ್ಮ ಕಾಯುವೆ ಎಂಬ ಹಮ್ಮಿನಲಿ ಮೈ ಮರೆತೆ ಗುರುವೇ
ಸಖರಾಯಪುರವೆಂಬ ದಿವ್ಯ ಭೂಮಿಯ ನೆನೆದು ನಿನ್ನ ಭಜಿಸುವೆನು ಪ್ರಭುವೇ|
