ಬಡವನಾದೆನು ನಾನು ಭಜಿಸದೇ ನಿನ್ನನು ಪ್ರಭುವೇ ಮನ್ನಿಸಿ ಹರಸೆನ್ನನು
ಬಕುತಿಯ ಸೋಗು ಧರಿಸಿಹೆ ಲೌಕಿಕದ ಚಿಂತೆ ಕಾಡುತಿದೆ ಗುರುವೇ ಎನ್ನನು|
ಮನದ ಒಳಹೊಕ್ಕು ಭಾವನೆಗಳ ತಡಕಾಡಿ ಸೋತು ನಿಂತಿಹೆನೋ
ಬರೀ ಪ್ರಲೋಭನೆಗಳ ಸುಳಿಯೊಳು ಮನ ಸಿಲುಕಿ ಅಂಧನಾಗಿಹೆನೋ|
ಭಾವಶುದ್ದಿಯ ಬಯಸಿ ಬಯಕೆಗಳ ಬದಿಗೊತ್ತಿ ಹೋರಾಡುತಿಹೆನೋ
ಅಲ್ಪ ಬುದ್ಧಿಯ ಜೀವಿಯು ನಾನು ಏನೂ ಅರಿವಿಲ್ಲದೇ ಕೊರಗುತಿಹೆನೋ|
ಮನವ ನಿನಗರ್ಪಿಸದೆ ಮತಿಯ ಮರ್ದಿಸದೆ ನೀ ಒಲಿಯಲಾರೆಯೇನೋ
ನನಗರಿಯದು ಗುರುವೇ ಬದುಕು ನಡೆಸುವ ಪರಿ ಸೋತು ಕೂಗುತಿಹೆನೋ|
ಬಣ್ಣದಾ ಬದುಕಿನ ರಂಗಿನಾ ಆಟ ಸಾಕು ನೀ ಒಮ್ಮೆ ದಯೆ ತೋರಬಾರದೇನೋ
ಸಖರಾಯ ದೊರೆಯೇ ನಿನ್ನಂಗಳದಿ ನಾ ಬೇಡುತಾ ನಿಂತೆ ಹರಸಬಾರದೇನೋ|
No comments:
Post a Comment