ನಿನ್ನ ಕಾಣಲು ಓಡೋಡಿ ಬಂದೆನೋ ಗುರುವೇ ಕದವೇಕೆ ತೆರೆಯಲಿಲ್ಲ
ಮನದ ತುಂಬಾ ಬಯಕೆಯೇ ತುಂಬಿ ನಿನ್ನ ಕಾಣಲು ಒಳಗಣ್ಣ ತೆರೆಯಲಿಲ್ಲ|
ಅದೇಕೋ ಮಾತು ಅತಿಯಾಗಿ ಮೌನಬಿನ್ನಹ ಮರೆಯಾಗಿ ಸೋತೆನೋ
ಮರೆಯಲಿ ನಿಲ್ಲಲಾರದೆ ತೋರಿಕೆಯ ಹಂಬಲ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ನಿನ್ನಿಂದ ದೂರಾದೆನೋ|
ಆರು ಅರಿಗಳ ಸಂಗವ ಬಿಡದೆ ಮೂರ್ಖನಾಗಿ ವ್ಯರ್ಥವಾಗಿ ನಿನ್ನ ಕೂಗಿಹೆನೋ
ಅಸೂಯೆ ಅಹಂಕಾರಗಳ ಒಡನಾಟದ ಫಲವಾಗಿ ನಿನ್ನ ಪಡೆಯದಾದೆನೋ|
ಹೊನ್ನು ಮಣ್ಣಿನ ಸಂಗ ಮಿತಿ ಮೀರದೆ ಬದುಕು ಮಿತವಾಗಿ ನಡೆಸೆಂದೆ ನೀನು
ಇಡೀ ಬದುಕೇ ಅದೆಂಬ ಭ್ರಮೆಯ ಬಲೆಯೊಳು ಸಿಲುಕಿ ಬಲು ಮೂಡನಾದೆನೋ|
ನಿನ್ನ ಸೇರುವ ಪರಿ ನಿನ್ನ ಅರಿಯುವ ಪರಿ ಎನ್ನ ಮನಕೆ ತಿಳಿಯದಾಗಿದೆ ಗುರುವೇ
ಇನ್ನು ತಡಮಾಡದೆ ಒಮ್ಮೆಯಾದರೂ ದರುಶನ ನೀಡಿ ಹರಸೋ ಪ್ರಭುವೇ|
Poojya venkatachala avadootarige nanna bhakti poorvaka namanagalu. Sarvarannu uddarisi asheervadisi Kaapadi.Sarve jano sukinobavantu.
ReplyDelete