ನಿನ್ನ ನಂಬಿಹೆನೋ ಗುರುವೇ ಎನ್ನ ಪೊರೆಯುವ ಹೊಣೆ ನಿನ್ನದೋ ದೊರೆಯೇ
ಕೂಗಿ ಕರೆಯಲು ದ್ವನಿಯು ಕೇಳದೆ ಎನ್ನ ಕಡೆಗಣಿಸಿ ಹೋದೆಯಾ ಪ್ರಭುವೇ.
ನಿನ್ನ ಬಕುತನೆನುತ ವೇಷ ಧರಿಸಿ ಪರಿ ಪರಿಯ ನಾಟಕ ಆಡಿಹೆನೋ
ಒಳಗೊಂದು ಹೊರಗೊಂದು ಮಲಿನ ಭಾವ ಹೊತ್ತು ನಿನ್ನ ಕಾಡಿ ಬೇಡುತಿಹೆನೋ.
ತೋರಿಕೆಯ ಬಕುತಿ ಆಡಂಬರದ ಆರಾಧನೆ ನೀನು ಒಪ್ಪಲಿಲ್ಲವೋ ಗುರುವೇ
ನೋಡುಗರ ಕಣ್ಣಿನಲಿ ಈ ಪರಿಯ ಬಕುತಿಯ ತೋರಿ ಮರಳು ಮಾಡಿಹೆನೋ.
ನಿನ್ನ ಕೃಪೆ ಪಡೆದವರ ಕಂಡು ಕರುಬಿ ಎನ್ನ ಕರ್ಮವ ನೆನೆದು ಸೋತು ನಿಂತಿಹೆನೋ
ಸಾಧನೆಯ ಹಾದಿಯಲಿಹ ನಿನ್ನ ನಿಜಬಕುತರ ಅರಿಯದೇ ನಿಂದಿಸುತಿಹೆನೋ.
ವಾಸನೆಗಳಿಗೆ ಮಾರು ಹೋಗಿ ಕುಕರ್ಮದ ಅರಿವಿದ್ದರೂ ದೂರ ನಿಲ್ಲಲಾರೆನೋ
ಭಾವ ಶುದ್ಧಗೊಳಿಸಿ ಈ ಜೀವ ದಂಡಿಸಿ ಪೋರೆಯೋ ಎನ್ನ ಸಖರಾಯ ಪ್ರಭುವೇ.
